به گزارش خبرگزاری ریتم؛ نائیرا گریگوریان، متولد ۱۳۵۱ در ایروان ارمنستان، از کودکی با موسیقی عجین بوده و آموزش پیانو را از سنین پایین آغاز کرده است. او تحصیلات تخصصی خود را در مدرسه موسیقی دولتی ایروان گذرانده و پس از مهاجرت به ایران، مدرک تحصیلی‌اش در این‌جا معادل‌سازی شده است. گریگوریان حالا بیش از دو دهه است که در ایران به‌صورت حرفه‌ای به آموزش پیانو مشغول است.
به اعتقاد او، آموزش موسیقی کلاسیک چیزی فراتر از یادگیری ساز است. این مسیر به هنرجو نظم ذهنی، قدرت تمرکز، مهارت تحلیلی و درک عمیق احساسی می‌بخشد. او می‌گوید: «موسیقی را ابزاری برای ساختن انسان‌هایی عمیق‌تر می‌دانم.»
در مقایسه با سیستم آموزشی ارمنستان که موسیقی را به‌عنوان بخشی از آموزش رسمی از سنین پایین در نظر می‌گیرد، گریگوریان معتقد است که در ایران هنوز ساختار منسجم و ملی برای آموزش موسیقی وجود ندارد؛ اما انگیزه و استعداد هنرجویان ایرانی، این ضعف ساختاری را تا حدودی جبران کرده است.
او در کلاس‌های خود از متدهای بین‌المللی نظیر Faber، Alfred و Suzuki استفاده می‌کند و برای سطوح پیشرفته‌تر منابعی چون ABRSM و Trinity را به‌کار می‌برد. به گفته او، در کنار آموزش تکنیک‌های فنی، تحلیل موسیقایی، سبک‌شناسی و تفسیر شخصی قطعه نیز آموزش داده می‌شود.
گریگوریان تئوری موسیقی را «زبان پشت نت‌ها» می‌نامد و تأکید می‌کند که آموزش تئوری باید هم‌زمان با نوازندگی و به شکل کاربردی انجام شود تا هنرجو از «چرایی» هر نت نیز آگاه باشد.
او به آمادگی ذهنی و مقابله با استرس اجرای زنده نیز توجه دارد و با استفاده از تمرینات تمرکز، تصویرسازی ذهنی و تکنیک‌های تنفس عمیق، هنرجویان را برای اجراهای موفق آماده می‌کند.
گریگوریان در حال حاضر مشغول برنامه‌ریزی برای برگزاری مجموعه‌ای از کارگاه‌های آموزشی رایگان در اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شمیرانات است. این کارگاه‌ها موضوعاتی چون تئوری، تحلیل آثار، تکنیک تمرین، سبک‌شناسی و آمادگی برای مسابقات بین‌المللی را پوشش می‌دهند.
او در سال‌های اخیر با انجمن موسیقی شمیرانات همکاری نزدیک داشته و با برگزاری رسیتال‌ها، فستیوال‌های پیانو و کلاس‌های آموزشی، تأثیر مثبتی بر ارتقاء سطح موسیقی در این منطقه گذاشته است.
برنامه بلندمدت گریگوریان، تأسیس مرکز تخصصی آموزش پیانو در ایران با استانداردهای بین‌المللی است؛ مرکزی که در آن، تربیت مدرس، آموزش هنرجو، پژوهش موسیقی و برگزاری مسترکلاس‌ها هم‌زمان پیش رود. به باور او، موسیقی باید به‌عنوان ابزاری برای تحول فرهنگی و اجتماعی شناخته شود، نه صرفاً سرگرمی.
