به گزارش خبرگزاری ریتم؛ موسیقی جهانی ترکیبی رنگارنگ از صداهایی‌ست که از دل فرهنگ‌های گوناگون برآمده و مرزهای جغرافیایی را درنوردیده است. این ژانر که از انواع موسیقی سنتی و معاصر سراسر دنیا تشکیل شده، نه تنها سرگرم‌کننده، بلکه بازتابی زنده از میراث فرهنگی، روایت‌های تاریخی و روح مردمان مختلف است.
از طبل‌های آفریقایی و راگاهای هندی گرفته تا فلامنکوی اسپانیا و تصنیف‌های آمریکای لاتین، هر کدام بخشی از هویت و روایت‌های فرهنگی ملت‌ها را به گوش جهانیان می‌رسانند. موسیقی سنتی در بسیاری از مناطق نه‌فقط ابزاری برای سرگرمی بلکه وسیله‌ای برای حفظ تاریخ، ارزش‌ها و آیین‌های جمعی است.
با گسترش فناوری، اینترنت و رسانه‌های دیجیتال، موسیقی جهانی بیش از هر زمان دیگری شنیده می‌شود. هنرمندان از سراسر جهان اکنون آثار خود را با مخاطبانی فراتر از مرزهای خود به اشتراک می‌گذارند. همکاری‌های میان‌فرهنگی، تلفیق سبک‌ها و استفاده از سازهای سنتی در آثار مدرن، نمونه‌ای از این پویایی است.
سازهایی مانند سیتار، طبلا، ارهو، کوتو و دیجریدو به‌همراه تکنیک‌های سنتی چون تنفس دایره‌ای و فلامنکوی انگشتی، در کنار سازهای معاصر تلفیقی منحصربه‌فرد خلق کرده‌اند. نتیجه این تلفیق، ژانرهایی نوآورانه است که نه‌فقط صداهای جدید، بلکه معنایی تازه از ارتباط فرهنگی ارائه می‌کنند.
موسیقی جهانی در عصر مدرن، نقش زبانی مشترک برای ارتباط ملت‌ها را ایفا می‌کند. فستیوال‌ها، کنسرت‌ها و همکاری‌های چندملیتی، هنرمندانی با پیش‌زمینه‌های متفاوت را گردهم می‌آورد و مخاطبان را با فرهنگ‌هایی تازه آشنا می‌کند. این موسیقی نه‌تنها مرزهای فیزیکی، بلکه پیش‌فرض‌ها و کلیشه‌های ذهنی را نیز درمی‌نوردد.
در نهایت، موسیقی جهانی، همزمان با حفظ ریشه‌های سنتی، افق‌هایی نو برای تجربه و زیست موسیقایی در جهان معاصر می‌گشاید؛ صدایی واحد اما چندلایه که هم آموزش‌دهنده است و هم الهام‌بخش.
