گزارش خبرگزاری ریتم؛ مرتضی کریمی، نوازنده شناخته‌شده ساز عود، مدیر آموزشگاه موسیقی بربط و عضو خانه موسیقی و انجمن موسیقی ایران و هرمزگان، که در هر دو دوره جشنواره ملی عودنوازی به عنوان داور و نوازنده حضور داشته، در گفت‌وگویی صریح به بررسی وضعیت جشنواره، جایگاه ساز عود و چالش‌های آموزشی موسیقی در جنوب کشور پرداخت.
کریمی با تأکید بر اهمیت جشنواره ملی عود گفت: «برخلاف دیگر جشنواره‌های موسیقی، این رویداد تمرکز ویژه‌ای بر ساز عود دارد؛ سازی که در جنوب ایران، به‌ویژه در هرمزگان، جایگاه خاصی دارد. در این منطقه، تقریباً در هر خانه‌ای سازی از جنس عود یافت می‌شود. حضور من در این جشنواره، نه صرفاً به‌عنوان داور، بلکه به‌عنوان یک جنوبی، وظیفه‌ای برای حمایت از نسل تازه نوازندگان عود است.»
وی در مورد معیارهای داوری افزود: «در بخش رقابتی، هنرمندان باید اجرای سنتی یا مقامی خالص و با رعایت اصول تکنیکی داشته باشند. نوآوری در کنار اصالت، یکی از شاخص‌های مهم داوری است. از میان ۱۷۰ اثر دریافتی، تنها تعداد محدودی به مرحله نهایی رسیدند و انتخاب بسیار دشوار بود.»
کریمی همچنین روند پیشرفت ساز عود در کشور را مثبت ارزیابی کرد و گفت: «۲۰ سال پیش، کمتر کسی در ایران نام عود را شنیده بود، اما امروز به‌واسطه ارتباطات گسترده و فضای مجازی، شناخت عمومی از این ساز افزایش یافته است. جشنواره‌ها نقش مهمی در شناسایی نوازندگان حرفه‌ای در سطح ملی دارند.»
او حضور داوران بین‌المللی در این دوره را نقطه قوت دانست و بیان کرد: «این حضور، انگیزه هنرمندان را بالا می‌برد و به جشنواره اعتبار بین‌المللی می‌بخشد. اکنون عود نه فقط ساز کشورهای عربی، بلکه یک ساز اصیل ایرانی با ثبت ملی است که می‌تواند در سطح جهانی نیز معرفی شود.»
اما یکی از مهم‌ترین نقدهای کریمی به نحوه انتخاب هنرمندان از استان میزبان بود. او گفت: «با وجود اینکه جشنواره در قشم برگزار شد که مهد عود در ایران است، از هزاران نوازنده فعال عود در هرمزگان تنها یک نفر دعوت شد. این در حالی است که باید از ظرفیت‌های محلی بیشتر استفاده می‌شد.»
وی همچنین وضعیت آموزش موسیقی در منطقه را اسفبار توصیف کرد و تصریح کرد: «در قشم و هرمزگان حتی یک آکادمی یا مدرسه رسمی موسیقی وجود ندارد. با این حال نوازندگان این منطقه در سبک خاص خود توانایی بالایی دارند و گاه از دانش‌آموختگان رسمی نیز پیشی می‌گیرند.»
کریمی در پایان تأکید کرد که جشنواره عودنوازی باید بازتاب‌دهنده تمام ظرفیت‌های کشور، به‌ویژه مناطق موسیقی‌خیز چون جنوب ایران باشد و سهمیه حضور گروه‌های محلی به صورت هدفمند در نظر گرفته شود تا هم شناخت عمومی از سبک‌های مختلف موسیقی افزایش یابد و هم روحیه هنرمندان محلی تقویت شود.
