به گزارش خبرگزاری ریتم؛ هفدهمین جشنواره موسیقی نواحی در حالی برگزار شد که تأخیرهای مکرر، غیبت موسیقی بومی مناطق، و ناتمام ماندن در بندرعباس، آن را به یکی از پرحاشیه‌ترین دوره‌هایش تبدیل کرد.
مجید ایران‌منش، هنرمند اهل هرمزگان، در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد که انتخاب گروه‌ها به‌صورت سفارشی انجام شده و موسیقی اصیل مناطق، از جمله هرمزگان، جایی در جشنواره نداشت. او گفت: «جشنواره نواحی باید معرفی موسیقی بومی هر منطقه باشد، اما سازهایی مانند جفتی، دهل یا کسر در اجراها غایب بودند.»
صادق چراغی، کارشناس موسیقی اقوام، نیز تأکید کرد که جشنواره امسال نتوانسته با مردم ارتباط برقرار کند و محافظه‌کاری مفرط سبب شده اجراها در سالن‌های بسته و بدون هیجان باشد. او افزود: «باید موسیقی را به فضای عمومی برد؛ همان‌طور که در پارک مادر کرمان، موسیقی خیابانی تا ۴ صبح با استقبال بی‌نظیر اجرا شد.»
او همچنین به ضعف تبلیغات و ترس مدیران از حساسیت‌ها انتقاد کرد و گفت: «وقتی گیتار را در تلویزیون نشان می‌دهیم و تار را نه، نباید انتظار داشته باشیم جوانان سراغ ساز ایرانی بروند.»
به گفته چراغی، جشنواره‌هایی که قرار بود مردمی باشند، حالا به پاداشی برای برخی کارمندان و پروژه‌ای برای جذب بودجه تبدیل شده‌اند. او خواستار شفافیت مالی، بازنگری ساختاری و خروج از فضای محافظه‌کارانه در برگزاری جشنواره‌ها شد.
