به گزارش خبرگزاری ریتم؛ می‌گویند زمانی در اصفهان، استادی هنگام آموزش گوشه‌ای از ردیف به شاگردش، در جلسه بعدی نه‌تنها همان عین جمله را نمی‌خواست، بلکه اجازه ایجاد تغییرات را نیز می‌داده است. این نگرش خلاقانه در بسیاری از سیستم‌های آموزشی امروز دیده نمی‌شود و کمتر به هنرجو آزادی تجربه و خلاقیت داده می‌شود.
این هنرمند در گفت‌وگویی مفصل درباره جایگاه شعر، وضعیت آموزش، نقش سنت اصفهان، ساخت آلبوم جدید و چالش‌های تولید موسیقی ایرانی توضیحات مفصلی ارائه می‌دهد.
اهمیت شعر؛ از شعر به موسیقی می‌رسم
او درباره شیوه کارش توضیح می‌دهد:
«همیشه قبل از تولید اثر، سراغ شعر می‌روم. تعداد زیادی کتاب شعر دارم؛ از قدما تا معاصرها. کتاب را باز می‌کنم، می‌خوانم و از دل شعر به موسیقی می‌رسم. همین روش را استاد لطفی هم تأیید می‌کرد و می‌گفت ساز و آواز باید طراحی و آهنگسازی شوند.»
او تأکید می‌کند که برای هر آلبوم یا کنسرت، ابتدا شعرها را طراحی می‌کند و سپس وارد مرحله ساخت موسیقی می‌شود.
همکاری با مجتبی عسگری؛ خواننده‌ای همراه و دقیق
او درباره همکاری گسترده با مجتبی عسگری می‌گوید:
«سال‌هاست با هم دوستیم و کارهای زیادی با هم انجام داده‌ایم. عسگری روی آکسان درست شعر، معنا و تلفیق کلام وسواس دارد. همکاری با او هیچ چالشی ندارد و همیشه با کیفیت تمام کار می‌کند.»
او درباره تجربه مشترک «مرغ آفتاب» توضیح می‌دهد:
«وقتی قطعه مجوز نگرفت، همان شب در یک دورهمی کتابی برداشتیم، شعر دیگری انتخاب کردیم و کار را تمام کردیم.»
انتخاب شعرها؛ از وحشی بافقی تا ابتهاج
درباره معیار انتخاب اشعار آلبوم «خورشید من» می‌گوید:
«برنامه مشخصی نداشتم؛ فقط تنوع برایم مهم بود. معمولاً سراغ اشعار کمتر کارشده می‌روم. تنها استثنا ‘مژده آزادی’ ابتهاج بود.»
او توضیح می‌دهد که شاعران کمتر شناخته‌شده مثل لاهوتی ظرفیت‌های موسیقایی بالایی دارند و الهام‌بخش هستند.
شعر نو و امکانات موسیقایی آن
این آهنگساز برخلاف برخی دیدگاهها معتقد است شعر نو ظرفیت بالایی برای موسیقی دارد:
«روی اشعار نیما یوشیج، مشیری و ابتهاج کار کرده‌ام. شعر نو در یک دور تکراری نمی‌چرخد، بنابراین می‌توان فرم‌های ضربی آوازی جدید بر اساس آن ساخت.»
چالش همیشگی: گرفتن مجوز
او درباره مشکلات مجوز می‌گوید:
«مجوز گرفتن شانسی است! ‘ارغوان’ سه‌بار رد شد و بار چهارم مجوز گرفت. در ‘خورشید من’ نیز شعر ابتهاج مجوز گرفت، اما ‘مرغ آفتاب’ نه.»
وفاداری به دستگاه‌ها و روح موسیقی ایرانی
«به سیستم دستگاهی ایران متعهد هستم. شاگرد اساتید دانشگاهی بوده‌ام و در اصفهان زندگی می‌کنم؛ شهری که مکتب آوازی خاص خود را دارد. ذهن موسیقیدان اصفهانی آزادتر است و به شاگرد اجازه خلاقیت داده می‌شود.»
هزینه‌های سنگین تولید آلبوم
او تأکید می‌کند:
«تولید آلبوم با ارکستر موسیقی ایرانی امروز حداقل ۶۰ تا ۷۰ میلیون تومان هزینه دارد. برگشت مالی تقریباً صفر است. برای ‘خورشید من’، ضبط سه سال طول کشید. نسخه فیزیکی هم تولید نکردیم چون توجیه اقتصادی ندارد.»
او با حسرت می‌گوید:
«شاید این آخرین آلبومی باشد که تهیه‌کنندگی‌اش را خودم انجام می‌دهم.»
