علیزاده: «شمیرانی موسیقی ایرانی را جهانی کرد»

به گزارش خبرگزاری ریتم؛ روز گذشته مراسم خاکسپاری جمشید شمیرانی، نوازنده پیشکسوت تمبک، در روستای سنت‌مِم در جنوب فرانسه برگزار شد. او که از استادان ایرانی و خارجی بهره برده بود، نقشی ماندگار در اشاعه موسیقی ایرانی در جهان داشته است.
در مراسم او که بسیاری از هنرمندان هم‌نسلش و شاگردانش حضور نداشتند، در قالب پیام‌هایی ابراز همدردی خود را اعلام کردند.
حسین علیزاده روز گذشته در پیام تصویری درباره جایگاه جمشید شمیرانی گفته است:
«آشنایی من و ما بچه‌های مرکز حفظ و اشاعه موسیقی با جشمید شمیرانی از دهه ۵۰ شروع شد. زمانی که یکی از اهداف مرکز حفظ و اشاعه عرضه و معرفی موسیقی ایرانی به دنیا بود. این اهداف هم جنبه‌های آموزشی و هم اجرایی یعنی برگزاری کنسرت برای مردم داشت.
می‌شود گفت تمام کنسرت‌هایی که در اروپا اجرا می‌شد با رهبری و مدیریت آقای شمیرانی بود. درواقع هم با ما همکاری می‌کرد هم در معرفی موسیقی نقش داشت.
خیلی جالب بود در کنسرت‌هایی که در زمان دانشجویی با ایشان داشتیم برخی آمار عجیب بود. یعنی در یک ماه با ایشان ۹۰ کنسرت داشتیم که یک‌سری‌ها آموزشی بود و در دبیرستان و دانشگاه‌ها اجرا می‌شد که سازهای ایرانی و موسیقی‌های ایرانی معرفی می‌شدند و البته شب‌های همین روزها هم به‌صورت کنسرت برنامه برگزار می‌کردیم. حتی ما در اروپا خصوصاً در فرانسه به شهرهای کوچکی می‌رفتیم که بعضاً سالن بزرگی هم نداشتند و در کلیسا با همراه گروه مرکز حفظ و اشاعه موسیقی به همراه خانم پریسا اجرا می‌کردیم.
وقتی ما در آن سن این دوستمان را دیدیم خیلی برایمان مهم شد که چگونه موسیقی‌مان را به جهان معرفی کنیم و چیزی که آن موقع یاد گرفتیم اهمیت دادن به فرهنگ خودمان و ارائه کردن آن بود. چون معمولاً روی موسیقی جدی این کار نمی‌شد. یادش به‌خیر که چه‌قدر در این زمینه زحمت کشید بدون اینکه اسمش جایی مطرح باشد.
خوشبختانه این گروهی که مرکز حفظ و اشاعه موسیقی داشت در کنسرت‌های جشن هنر شیراز دعوت شد و اجراهای بسیار مهم تاریخی را با حضور سعید هرمزی و استاد فروتن و بعضی از اعضای مرکز در حافظیه برپا کرد. درواقع در آن چیزی که مرکز می‌خواست به جهان خارج از ایران از موسیقی‌مان ارائه دهد، جشمید شمیرانی نقش بسزایی داشت.
در یک دوره‌ای هم داریوش طلایی در فرانسه تحصیل می‌کرد و باز این دو نفر خیلی فعال بودند و در معرفی موسیقی ایرانی نقش داشتند به‌خصوص در دانشگاه سوربون و دانشگاه‌هایی که تازه موسیقی ایرانی به دپارتمان‌های موسیقی جهانی رفته بود و می‌شود گفت اولین قدم‌هایی که موسیقی ایرانی در دانشگاه‌ها مطرح و تدریس شد مدیون آقای شمیرانی بود و البته در آن دوره آقای داریوش طلایی هم همکاری بسیار خوبی با ایشان داشتند و هنرمندان دیگری که بعدها همه ما همکاری زیادی با شمیرانی داشتیم.
هر وقت نامی از ایشان برده می‌شود جز نیکی و جز موسیقی هیچ‌چیز به خاطر آدم نمی‌آید و چه خوب که هنرمندانی مثل آقای شمیرانی باشند که همیشه حس خوبی اسم‌شان و یادشان به آدم می‌دهد.»