به گزارش خبرگزاری ریتم؛ مختاباد در گفتگویی درباره حضورش در اجرای تازه ارکستر ملی اظهار داشت:این دومین اجرای من با ارکستر ملی است؛ نخستین اجرا در خردادماه سال گذشته برگزار شد و امسال نیز در روزهای هفتم و هشتم آبان روی صحنه می‌رویم. همکاری من با جناب آقای رحیمیان به دهه ۷۰ بازمی‌گردد، زمانی که ایشان در تلویزیون بودند و بسیاری از آهنگ‌های ایشان می‌خواندم یا من ملودی می‌دادم و ایشان تنظیم می‌کردند.
وی افزود:مدتی است که ارکستر ملی فعالیت‌های خود را دوباره آغاز کرده و بسیار جدی پیش می‌رود. از این‌رو پیشنهاد دادم امسال نیز کارهایی را با هم اجرا کنیم. این برنامه مجموعه‌ای از آثار خودم، آقای رحیمیان، روح‌الله خالقی، آقای شیبانی، آقای فرهنگ مهر و نیز قطعه‌ای تازه از ساخته های بنده است.سازبندی آثار شامل سازهای ایرانی و غربی است و در مجموع حدود هفت تا ده قطعه در برنامه گنجانده شده است. در حال حاضر نام همه قطعات در ذهنم نیست، اما آثاری چون نقش خیال، شبانگاهان، شاید روزی، آن لحظه‌ها از جمله قطعاتی هستند که اجرا خواهند شد.
*کم‌کاری به‌دلیل شرایط اجتماعی و همه‌گیری کرونا
این خواننده درباره کم‌کاری چند سال اخیرش توضیح داد:به‌هرحال شرایط اجتماعی و سیاسی چند سال گذشته، همراه با دوران کرونا، موجب شد روحیه کار در بسیاری از هنرمندان تضعیف شود. حدود چهار پنج سال بود که وضعیت جامعه، مسائل سیاسی و تعطیلی ناشی از کرونا بر کار تأثیر گذاشت. اما در هر صورت باید دوباره این کم‌کاری‌ها جبران شود و امیدوارم فعالیت‌هایم پررنگ‌تر ادامه پیدا کند.
*موسیقی ایرانی در معرض تهدید جدی است
او درباره وضعیت امروز موسیقی ایرانی گفت:متأسفانه موسیقی ایرانی، آن‌گونه که در گذشته می‌شناختیم، دیگر اجرا نمی‌شود. حتی هنرمندانی که باقی مانده‌اند، بیشتر به سمت موسیقی پاپیولار و روزمره رفته‌اند. این مسئله تهدیدی جدی برای موسیقی جدی و دستگاهی است. موسیقی هنری نیازمند حمایت مستقیم دولت یا نهادهای مردمی است؛ زیرا برخلاف موسیقی تجاری، نمی‌تواند خودکفا باشد. درست مانند آموزش‌وپرورش که دولت باید برای آن هزینه کند، موسیقی هنری نیز برای رشد و تعالی جامعه نیازمند حمایت است.
*نبود آهنگسازان مؤلف، دلیل افت آثار امروزی
این هنرمند یکی از علل اصلی افت کیفیت آثار موسیقی را نبود آهنگسازان و موسیقی‌دانان مولف دانست و افزود: بسیاری از آثاری که امروز تولید می‌شود چنگی به دل نمی‌زند، چون اصالت ندارند؛ یعنی تهی از فرم و محتوا هستند.
بیشتر کارها تقلیدی و از هم گسیخته است. موسیقی‌دانان مؤلف، همانانند که می‌دانند چگونه باید کار کنند و اثر درست بسازند، یا کنار کشیده‌اند یا در سکوت به‌سر می‌برند. این وضعیت موجب شده موسیقی امروز تأثیر روحی و عاطفی لازم را در جامعه نداشته باشد.
او ادامه داد:طبیعی است وقتی موسیقی تبدیل به بازیچه تهیه‌کنندگان می‌شود، مسیرش را آن‌ها تعیین می‌کنند. این شاید در ابتدا جواب دهد، اما در ادامه آسیب می‌زند. درحالی‌که موسیقی درست، اگر برایش تبلیغ و فضا ایجاد شود، در نهایت از نظر مالی هم پایدارتر و سودمندتر است.
*امید به نسل جدید و استمرار مسیر موسیقی ایرانی
او درباره آینده موسیقی دستگاهی و نقش نسل جوان اظهار داشت:به نظر من موسیقی ایرانی بیدی نیست که از این بادها بلرزد و مسیر خود را ادامه خواهد داد. هنرمندان متعهد زمین‌گیر نیستند، وظیفه‌شان را انجام خواهند داد. قرار نیست در موسیقی هنری هزاران نفر فعال باشند؛ کافی است پنج نفر باشند که با تعهد و اندیشه و فکر برکارشان مسیر را تغییر دهند. در نسل‌های گذشته نیز همین‌طور بود؛ کسانی که منشأ تحول بودند، تعدادشان از انگشت دو دست هم بیشتر نبود. هنر که کیلویی نیست.
*اپرای «آرش کمانگیر» در دست اجرا
این هنرمند درباره برنامه‌های آینده‌اش گفت:علاوه بر همکاری با ارکستر ملی، چند اثر در دست ساخت دارم و در حال برنامه‌ریزی برای اجرای «اپرای آرش کمانگیر» هستم؛ پروژه‌ای هفت تا ده ساله که حدود یک ساعت و نیم تا دو ساعت زمان اجرا دارد. این اپرا برای ارکستر سمفونیک و دو تا سه خواننده طراحی شده و پروژه‌ای سنگین محسوب می‌شود.
او در پایان افزود: تا شب عید دو قطعه جدید از من منتشر و فعالیت‌های دیگر به‌صورت جدی‌تر دنبال خواهم کرد.
