به گزارش خبرگزاری ریتم؛ محمدرضا تنها، خواننده موسیقی سنتی ایرانی، با تأکید بر اهمیت حفظ اصالت موسیقی ایرانی، معتقد است که نوآوری و گسترش افق‌های جدید، در صورت حفظ هویت موسیقی، می‌تواند به پویایی و ماندگاری آن کمک کند. او که از شاگردان استادان اکبر گلپایگانی (گلپا) و حسین خواجه‌امیری (ایرج) است، در گفت‌وگویی درباره همکاری با بزرگان موسیقی، چالش‌های موسیقی سنتی و ضرورت ترکیب سنت با تکنیک‌های نوین صحبت کرد.
مسیر هنری و تأثیرات بزرگ در آواز
محمدرضا تنها در خانواده‌ای با پیشینه موسیقایی متولد شد؛ پدربزرگ، پدر و عمویش همگی از خوانندگان آواز اصیل ایرانی بودند. او در مسیر هنری خود، تأثیر زیادی از استاد ایرج خواجه‌امیری گرفته و تجربه همکاری با او را یکی از مهم‌ترین نقاط عطف زندگی هنری خود می‌داند.
او درباره این همکاری می‌گوید:
“همکاری با استاد ایرج نه‌تنها به بهبود تکنیک آوازم کمک کرد، بلکه دیدگاه عمیق‌تری از موسیقی ایرانی به من داد. استاد ایرج به من نشان داد که موسیقی، زبانی جهانی است که از احساسات انسانی نشأت می‌گیرد. او همیشه تأکید داشت که موسیقی باید از دل برخیزد و با احساس اجرا شود، نه صرفاً بر اساس تکنیک‌های آوازی.”
تجربه کار با بزرگان موسیقی و تأثیر آن بر سبک شخصی
محمدرضا تنها، که همکاری‌های متعددی با آهنگسازانی همچون بهنام خدارحمی داشته، تأکید دارد که آواز او متأثر از تکنیک‌های قدیمی آواز ایرانی است. او در این باره می‌گوید:
“تسلط بر تنفس صحیح، استفاده از مَصَوَبه‌ها و ریزآوایی‌ها از عناصر کلیدی آواز سنتی است که من همیشه به آن توجه داشته‌ام. در عین حال، همواره تلاش کرده‌ام که احساس شخصی خود را در صدایم بگنجانم تا علاوه بر حفظ اصالت، امضای شخصی خود را در موسیقی داشته باشم.”
چالش‌های موسیقی سنتی در دنیای امروز
این خواننده درباره چالش‌های موجود در موسیقی ایرانی نیز صحبت کرده و مهم‌ترین آن را کمبود فضای مناسب برای اجراهای موسیقی سنتی و کاهش استقبال عمومی از این سبک موسیقی عنوان می‌کند. او معتقد است که بسیاری از جوانان به دلیل مشکلات اقتصادی و اجتماعی، مسیر موسیقی را ترک می‌کنند و به سمت حرفه‌های دیگر می‌روند.
او می‌گوید:
“متأسفانه، سالن‌های زیادی برای اجرای موسیقی سنتی وجود ندارد و اجراهای این سبک، معمولاً با استقبال گسترده‌ای مواجه نمی‌شوند. علاوه بر این، جریان‌های موسیقی مدرن و پاپ، تأثیر زیادی بر ذائقه نسل جدید گذاشته‌اند. اما با این حال، موسیقی سنتی ایرانی همچنان هویتی قوی دارد و علاقه‌مندان واقعی‌اش را حفظ کرده است.”
نوآوری در موسیقی سنتی؛ پیوند اصالت و خلاقیت
محمدرضا تنها بر این باور است که وفاداری به موسیقی سنتی، به معنای مخالفت با نوآوری نیست. او تأکید دارد که در چارچوب حفظ هویت موسیقی ایرانی، می‌توان از تکنیک‌های جدید برای بهبود و گسترده‌تر کردن موسیقی استفاده کرد.
او می‌گوید:
“من به ترکیب سنت و نوآوری اعتقاد دارم. اگرچه موسیقی سنتی باید بر اصول پایه خود استوار باشد، اما این به معنای انکار نوآوری و گسترش افق‌های جدید نیست. تکنیک‌های جدید می‌توانند موسیقی ایرانی را زیباتر و گسترده‌تر کنند، به شرطی که این تغییرات در چارچوب اصالت و هویت آن باشند.”
مقایسه موسیقی ایرانی و غربی؛ مسیر پیش‌روی نسل جدید
تنها درباره تأثیر موسیقی غربی و مدرن بر موسیقی سنتی ایرانی نیز نظر جالبی دارد:
“واقعیت این است که موسیقی سنتی ایرانی، در مقایسه با موسیقی غربی و پاپ، کمتر در کانون توجه قرار دارد. اما همچنان عمیق‌ترین ریشه‌های فرهنگی ما را در خود دارد. نسل‌های جدید شاید کمتر به این موسیقی گوش دهند، اما همچنان علاقه‌مندان جدی آن، به حفظ و گسترش این سبک متعهد هستند.”
توصیه‌ای برای علاقه‌مندان به آواز سنتی
او در پایان، توصیه‌ای به علاقه‌مندان به موسیقی سنتی و آواز ایرانی دارد:
“مطالعه و تمرین صحیح، مهم‌ترین اصول برای پیشرفت در موسیقی سنتی است. هیچ‌چیز نمی‌تواند جایگزین تمرین مداوم و آشنایی عمیق با اصول این موسیقی شود. علاوه بر این، هنرجویان باید به احساسات خود احترام بگذارند و همیشه به دنبال رشد فردی باشند. موسیقی تنها زمانی ماندگار می‌شود که از دل برخیزد و بتواند با مخاطب ارتباط عاطفی برقرار کند، نه صرفاً نمایش تکنیکی باشد.”
🎶 محمدرضا تنها همچنان در مسیر حفظ و گسترش موسیقی ایرانی گام برمی‌دارد و تلاش دارد تا این هنر اصیل را با نوآوری‌های تازه، به زبان روز نزدیک‌تر کند.
