رساله «نقاوهالادوار و تصانیف» اثر عبدالعزیز بن عبدالقادر مراغی از منابع مهم تداوم مکتب منتظمیه در دوره عثمانی است؛ اثری که ضمن ادامه دیدگاههای عبدالقادر مراغی با نوآوریهایی در مُد، نظام ایقاعی و اصطلاحپردازی، افقهای تازهای پیش روی موسیقیپژوهان میگشاید.