به گزارش خبرگزاری ریتم؛ گروه «همنوازان فاخته» به سرپرستی خشایار پارسا امسال در جشنواره بین‌المللی دایرافست با دو اجرای ویژه روی صحنه می‌رود؛ اجراهایی که به گفته پارسا، تلاشی برای به تصویر کشیدن تداوم و تحول موسیقی دستگاهی ایران از دوران قاجار تا زمان معاصر است.
پارسا درباره بخش نخست این برنامه که ۲۷ مهر (۱۹ اکتبر) برگزار می‌شود، گفت: «این بخش بازآفرینی فضای موسیقی قاجار است. ما تلاش کردیم همان فرم اجرایی دوره قاجار را با سازبندی محدود سه‌تار، کمانچه و آواز ارائه دهیم تا بداهه‌پردازی نوازندگان و خواننده به‌طور کامل زنده بماند. در این دوره موسیقی بیشتر بر بداهه‌نوازی و بداهه‌خوانی استوار بود و سازها تنوع چندانی نداشتند تا خلاقیت نوازنده محدود نشود. در این بخش، هدایت کلاری با سه‌تار، علیرضا رسولی با کمانچه و مهدی شهسوار در مقام خواننده ما را همراهی خواهند کرد. مدت زمان این اجرا حدود ۴۰ تا ۶۰ دقیقه است.»
او درباره ساختار اجرایی بخش اول توضیح داد: «ما ساختار کلاسیک دوره قاجار را حفظ کرده‌ایم؛ یعنی پیش‌درآمد، آواز، چهارمضراب، تصنیف و رِنگ. پیش‌درآمد، چهارمضراب و رِنگ بدون کلام و موزون هستند، تصنیف موزون و باکلام است و آواز با وزن آزاد اجرا می‌شود. بیشترین بداهه‌پردازی در آواز و چهارمضراب اتفاق می‌افتد.»
سرپرست گروه «همنوازان فاخته» در ادامه درباره بخش دوم که ۴ آبان (۲۶ اکتبر) برگزار می‌شود، گفت: «این بخش روایتی معاصر از موسیقی دستگاهی ایران است. در این قسمت تحت تأثیر موسیقی اواخر قاجار، پهلوی اول و دوم و همچنین پس از انقلاب ۱۳۵۷ بوده‌ایم. در اینجا سازبندی گسترده‌تر است، از دو خواننده زن و مرد استفاده کرده‌ایم تا تنوع صوتی ایجاد شود و قطعات از پیش ساخته شده و تنظیمات چندصدایی را در نظر گرفته‌ایم. این چندصدایی‌ها بر پایه موسیقی ایرانی شکل گرفته‌اند، مثل پررنگ کردن نت واخوان یا استفاده از بافت هترافونیک و پولی‌فونیک. مدت زمان این اجرا حدود ۷۰ دقیقه خواهد بود.»
او افزود: «در این بخش من نوازندگی سنتور و سرپرستی گروه را بر عهده دارم. ابوذر حسینی با عود، آرمان حیدریان با کمانچه، محمدمهدی شیخ با تار و حسین گازر با تنبک گروه را همراهی می‌کنند. همچنین احمد شکوری و ندا شهسوار به‌عنوان خوانندگان زن و مرد در کنار ما خواهند بود.»
پارسا در پایان گفت: «هدف ما این است که مخاطبان در جریان این دو اجرا، هم با ریشه‌های تاریخی موسیقی دستگاهی آشنا شوند و هم با امکانات و ظرفیت‌های معاصر آن. ما می‌خواهیم نشان دهیم که این موسیقی در طول تاریخ تغییر کرده، اما شالوده اصلی خود را از دست نداده است.»
