به گزارش خبرگزاری ریتم؛ موسیقی کانتری سبکی برخاسته از روستاهای جنوب آمریکا و پیوندخورده با موسیقی‌های رقص و اشعار فولکلور است و به‌صورت گسترده در ایالت‌های مختلف اجرا می‌شود. پرکاربردترین سازها در این ژانر گیتار، ویولن، هارمونیکا (سازدهنی) و بانجو هستند. هر سال مراسم‌های معتبری مانند American Country Music Awards و Country Music Awards برگزار می‌شود و محتوای اصلی کانتری به عشق، طبیعت و سبک زندگی سنتی آمریکایی می‌پردازد.
قدمت موسیقی کانتری به دهه‌های میانی قرن بیستم نسبت داده می‌شود و ۱۷ سپتامبر به‌سبب تولد هنک ویلیامز (Hank Williams/۱۹۲۳)، یکی از چهره‌های افسانه‌ای این سبک، به‌عنوان روز جهانی کانتری گرامی داشته می‌شود. ویلیامز را «پادشاه موسیقی کانتری» می‌نامند؛ هنرمندی که ۳۵ قطعه او به فهرست پرفروش‌های بیلبورد راه یافت و اگرچه در ۲۹سالگی درگذشت، اما میراثی ماندگار برجای گذاشت.
در بسیاری از کشورها، روز جهانی کانتری با جشنواره‌ها و مسابقات ویژه برگزار می‌شود؛ شرکت‌کنندگان با جین، پیراهن‌های چهارخانه، چکمه و کلاه کابویی ظاهر می‌شوند و به اجرای موسیقی و رقص‌های خطی می‌پردازند.
از هنرمندان برجسته کانتری می‌توان به هنک ویلیامز، مرل هگرد (Merle Haggard)، جانی کش (Johnny Cash)، ویلی نلسون (Willie Nelson)، جیمی راجرز، ورنون دالهارت، روی آکاف و فلوید کرامر اشاره کرد. با توجه به خاستگاه فولکلوریک، اشعار کانتری اغلب با مسائل روزمره زندگی روستاییان و مهاجران پیوند دارد.
ویژگی‌های موسیقایی و زبانی کانتری
موتیف‌های قوی و پیشرفت آکورد ساده، شنیدن کانتری را برای مخاطبان آسان و لذت‌بخش می‌کند؛ برخلاف برخی زیرژانرهای پیچیده‌تر مانند جاز یا بخش‌هایی از کلاسیک و راک. اشعار قابل‌فهم با استعاره‌های ساده درباره زندگی و طبیعت، روایتگری داستانی، به‌یادماندنی بودن ملودی پس از یک‌بار شنیدن، قابلیت تشخیص سازها، لهجه جنوبی و رنگ‌آمیزی صوتی خاص خوانندگان از شاخصه‌های این سبک است. استفاده از نام‌های تک‌هجایی و واژگانی چون cowboys، horses و doggies نیز رایج است.
از منظر تکنیک، «چَکش معلق» از درجه دوم تا سوم گام و بهره‌گیری از bendهای سیم گیتار، پدال‌های گیتار استیل و glissandoهای فیدل از هویت‌های صوتی کانتری است.
زیرژانرها و نام‌گذاری
زیرژانرهایی چون Americana، Bluegrass، Country-Folk، Country Pop، Country Rock، Classic Country، Mainstream Country، Bro-country و حتی گرایش‌های آمیخته با راک (muscle rock country) ذیل خانواده کانتری تعریف می‌شوند. در سال‌های اولیه، این موسیقی «هیل‌بیلی» نامیده می‌شد تا اینکه در دهه ۱۹۴۰، ارنست تاب (Ernest Tubb) عنوان «کانتری» را پیشنهاد و تثبیت کرد.
علاقه‌مندان می‌توانند با شنیدن آثار کلاسیک و معاصر، حضور در کنسرت‌ها و حتی برگزاری دورهمی‌های خانگی با تم کانتری (لباس، رقص خطی و معرفی زیرژانرها) این روز را جشن بگیرند.
