به گزارش خبرگزاری ریتم؛ یادگیری ساز تنها به توانایی موسیقایی محدود نیست و می‌تواند برای مغز مزایای گسترده‌ای ایجاد کند؛ از تقویت مهارت‌های حرکتی ظریف و زبان تا حافظه و حتی کندترشدن روند پیری مغز. به نقل از «کانورسیشن»، «آنا زامورانو» (Anna Zamorano) دانشیار «دانشگاه آرهوس» (Aarhus University) دانمارک در مقاله‌ای درباره پژوهش جدید خود، تأثیر موسیقی را بر احساس درد بررسی کرده است.
در این مقاله که به قلم زامورانو منتشر شده، او با اشاره به سال‌ها کار با نوازندگان و مشاهده ادامه آموزش آنان باوجود درد ناشی از هزاران حرکت تکراری، می‌پرسد: اگر آموزش موسیقی مغز را تغییر می‌دهد، آیا می‌تواند بر نحوه احساس درد نیز اثر بگذارد؟ این سؤالی بود که او و همکارانش در پژوهش جدید به‌دنبال پاسخ آن رفتند.
دانشمندان می‌دانند درد، پاسخ‌های متعددی را در بدن و مغز فعال می‌کند و بر توجه، افکار و حرکت ما اثر می‌گذارد. معمولاً درد فعالیت قشر حرکتی را کاهش می‌دهد تا از استفاده بیش‌ازحد عضو آسیب‌دیده جلوگیری شود. این سازوکار در کوتاه‌مدت محافظتی است، اما تداوم آن می‌تواند به کاهش تحرک، تغییر نقشه‌های مغزی مرتبط و تشدید رنج در بلندمدت بینجامد. همچنین نشان داده شده درد مزمن می‌تواند «نقشه مغز» را کوچک کند؛ هرچند افراد به‌یکسان تحت تأثیر قرار نمی‌گیرند.
برای آزمون فرضیه، تیم پژوهش عمداً درد دست را طی چند روز به نوازندگان و غیرنوازندگان القا کرد تا تفاوت واکنش‌ها سنجیده شود. برای شبیه‌سازی ایمن درد عضلانی از «فاکتور رشد عصبی» استفاده شد؛ پروتئینی که وقتی به عضله تزریق شود چند روز ناراحتی حرکتی ایجاد می‌کند، بی‌آنکه آسیبی باقی بگذارد. سپس با «تحریک مغناطیسی فراجمجمه‌ای» نقشه‌های حرکتی دست پیش از القای درد، و سپس در روزهای دوم و هشتم دوباره اندازه‌گیری شد.
نتایج قابل‌توجه بود: پیش از القای درد، نقشه دست نوازندگان دقیق‌تر از غیرنوازندگان بود و هرچه ساعات تمرین بیشتر، دقت این نقشه بالاتر. پس از القای درد، نوازندگان به‌طور کلی ناراحتی کمتری گزارش کردند؛ در غیرنوازندگان نقشه دست تنها پس از دو روز کوچک شد اما در نوازندگان پایدار ماند. به‌طور شگفت‌آور، هرچه ساعات آموزش بیشتر بود، درد تجربه‌شده کمتر گزارش شد.
این آزمایش هرچند کوچک و با ۴۰ شرکت‌کننده انجام شد، اما نشان می‌دهد مغز نوازندگان در برابر اثرات منفی معمولِ درد
چه در شدت احساس‌شده و چه در واکنش نواحی حرکتی—نوعی حائل پیدا می‌کند. این به معنای درمان بودن موسیقی برای درد مزمن نیست، اما نشان می‌دهد تجربه و آموزش بلندمدت می‌تواند نحوه ادراک درد را شکل دهد و مسیرهایی برای فهم مقاومت برخی افراد و طراحی درمان‌های جدید بگشاید.
