به گزارش خبرگزاری ریتم؛ لیلا رمضان، نوازنده برجسته پیانو و از داوران چند دوره جشنواره ملی موسیقی جوان، جشنواره را رویدادی مهم و انگیزه‌بخش برای نوازندگان سراسر کشور دانست و ضمن قدردانی از برگزارکنندگان، پیشنهادهایی برای ارتقای کیفی ارائه کرد. نخستین پیشنهاد او افزودن «قطعه اجباری» از آهنگسازان ایرانی در بخش پیانو است؛ رویه‌ای که به گفته وی در بیشتر مسابقات معتبر موسیقی دنیا وجود دارد و معمولاً برای مرحله دوم مسابقه در نظر گرفته می‌شود. برگزارکنندگان این قطعه را متناسب با رده‌های سنی انتخاب می‌کنند یا به آهنگسازان سفارش می‌دهند تا امکان قضاوت دقیق‌تر درباره نوع اجرا، خلاقیت، درک موسیقی و تعامل با آهنگساز فراهم شود.
او با اشاره به محدود بودن رپرتوار پیانوی جشنواره به دوره‌های باروک، کلاسیک و رمانتیک، بر ضرورت حضور آثار قرن بیستم تأکید کرد و نام‌هایی مانند کلود دُبوسی، موریس راول، سرگئی راخمانینف و سرگئی پروکفیف را نمونه آورد؛ به‌ویژه که ساز پیانو در قرن بیستم اوج نوآوری و اصلاحات را تجربه کرده و اجرای این رپرتوار برای نوازندگان ضروری است.
رمضان خاطرنشان کرد که در سال‌هایی که داور بوده، بارها این موضوع را طرح کرده است. او همچنین برای ایجاد عدالت در ارزیابی‌ها، پیشنهاد کرد یک پیانیست همراهِ توانمند از سوی جشنواره برای همراهی با دیگر سازها دعوت شود تا نقش همراهی‌کننده در کیفیت ارائه شرکت‌کنندگان اثر یکسانی داشته باشد و قضاوت عادلانه‌تر صورت گیرد.
از دیگر پیشنهادهای وی، افزودن بخشی با عنوان «موسیقی مجلسی» و اصلاح بازه سنی بخش آهنگسازی بود: به باور او، ۲۹سال برای آهنگساز جوان کم است و بهتر است سقف سنی تا ۳۵سال افزایش یابد؛ چرا که اغلب آهنگسازان ابتدا نوازنده‌اند و سپس به آهنگسازی گرایش پیدا می‌کنند و در استانداردهای اروپایی، «جوان» در این حوزه تا ۳۵سال تعریف می‌شود.
او همچنین پیشنهاد کرد برنامه‌ریزی زمانی جشنواره از ابتدا برای هر دو مرحله اعلام شود تا شرکت‌کنندگان امکان برنامه‌ریزی دقیق‌تری داشته باشند. درباره شیوه داوری نیز به الگوهای فستیوال‌های بزرگ اروپا اشاره کرد که اگر شاگرد یکی از اعضای هیأت داوران شرکت کند، آن داور حق رأی درباره آن شرکت‌کننده ندارد یا شاگردان آن شخص مجاز به شرکت نیستند؛ اقدامی که می‌تواند به شفافیت و عدالت داوری کمک کند.
