به گزارش خبرگزاری ریتم؛ تا چشم می‌دید شکوه و زیبایی بود و تا گوش می‌شنید آرامش و آشتی؛ رویدادی که حافظه جمعی از آن چیزی جز صلح و دوستی به خاطر نخواهد سپرد. سکوی اجرا حدود ۵۰ متر پایین‌تر از تختگاه آپادانا برپا شد و با فرارسیدن شب، مهتاب و نورپردازی هنرمندانه قاب صحنه را ساخت؛ فرصتی برای رقص آرشه‌ها با پس‌زمینه دروازه ملل.
همان دروازه‌ای که ۲۵۰۰ سال پیش ۲۳ ملت با فرهنگ‌های گوناگون از آن برای جشن روز نو و پیمان صلح می‌گذشتند. اکنون در نیمه شهریور ۱۴۰۴ ارمنستان با هدیه‌ای هنری به پارسه آمد؛ هدیه‌ای که به گفته گریگور هاکوپیان سفیر جمهوری ارمنستان، از جنسی متفاوت بود.
هاکوپیان گفت: هنگامی که به نقوش تخت‌جمشید می‌نگریم، جلوه‌ای از حضور ارامنه نیز هویداست؛ مقامات ارمنی با وقار و نجابت در ردیف‌های نخست ایستاده و پیشکش خود را تقدیم می‌کردند. «امروز نیز با همان روحیه گرد آمده‌ایم، اما پیشکش امروز ما شناسنامه تاریخ، استقلال، خلاقیت و هستی جاودان ماست.» او این اجرا را آغازی بی‌نظیر برای گسترش همکاری‌های مشترک دانست.
۱۱۰ نوازنده فیلارمونیک ارمنستان برنامه را با سرود ملی ایران گشودند و ۱۵۰۰ تماشاگر ایستاده «سر زد از افق مهر خاوران…» را شنیدند. سپس در آیینی کوتاه، استاندار فارس، سفیر ارمنستان، وزیر آموزش این کشور و وزیر علوم ایران سخن گفتند؛ فصل مشترک سخنرانی‌ها، صلح و همزیستی با زبان جهانی موسیقی بود. وزیر علوم ایران تاکید کرد: «تمدن‌ها نه با شمشیر که با فرهنگ و دانش ماندگار می‌شود.» وزیر آموزش ارمنستان نیز این اجرا را بیانیه‌ای برای صلح و همکاری دانست و استاندار فارس موسیقی را دیپلماسی دل‌ها نامید.
حضور گسترده جامعه هنری شیراز و فعالان موسیقی، از عبدالحسین مختاباد تا نوازندگان کلاسیک، از جلوه‌های حاشیه‌ای این شب بود. هدیه‌ای که با سرود ملی آغاز شد، با «ای ایران» بسته شد؛ صدای گل‌گلاب و نت‌های روح‌الله خالقی از آرشه‌های فیلارمونیک برخاست و همچنان پس از هشت دهه شور می‌آفریند. مخاطبان ایرانی نیز با تشویق‌های پرشور ارکستر را بدرقه کردند. مسئولان فرهنگی فارس از تداوم تعاملات دو‌سویه گفتند؛ شاید در آینده نزدیک نوازندگان فارس در ایروان بنوازند.
